*** (wzdłuż chat, ponad strzechami), Bolesław Leśmian, fragment wiersza

po­łu­dnie samo sie­bie
roz­trwa­nia w omam sen­ny…
nie­bem prze­świe­ca w nie­bie
prze­źro­czy księ­życ dzien­ny

znie­nac­ka w drzew głę­bi­nie
wi­śnia się pło­ni sma­gle –
o, te­raz, w tej go­dzi­nie
po­ko­chać – ko­goś – na­gle

ten znój z błę­ki­tem w zmo­wie
dech pier­siom tak utrud­nia!
za­chcia­ło się mej gło­wie
śnić mi­łość wśród po­łu­dnia!

.A.